Door Bang & Olufsen ken je vermoedelijk vooral omwille van zijn iconische audiotoestellen, maar het Deense designmerk maakt ook een hele reeks televisies.
Deze BeoVision 11 is alvast geen alledaagse verschijning. Verwacht je dus niet aan een ultradun kader, maar aan een prominent aanwezige speakergril onderaan het toestel waarachter een degelijke geluidsinstallatie schuilt. Het toestel is verkrijgbaar met zwart of alu kader, zwarte of witte rug en voor de speakergrill kies je uit zes kleuren.
We zetten de 55-inch versie op de testbank. Dat gaat gepaard met enig gepuf en gehijg, want de Beovision 11 weegt niet minder dan 63 kilogram. B&O biedt vier mogelijke opstellingen aan: op een gemotoriseerde vloerstaander, op een gemotoriseerde of manuele wandbeugel, of op een eenvoudige schildersezelsteun. De gemotoriseerde vloerstaander onder ons testtoestel onthoudt daarbij tot negen posities, en plaatst zichzelf desgewenst in een andere oriëntering naargelang je naar muziek luistert of televisie kijkt.
De aansluitingen verdienen een extra woordje uitleg. Naast vijf HDMI-aansluitingen is er enkel nog een Scart-aansluiting beschikbaar. Aan de achterzijde van het scherm vind je bovenaan wel een klein klapdeurtje, dat een extra HDMI-aansluiting verbergt, een USB-connector en de hoofdtelefooningang. Als je de televisie aan de muur hangt lijken deze aansluitingen ons lastig bereikbaar, maar in andere opstellingen zijn ze erg handig. Het toestel heeft ook een ethernetaansluiting en draadloze netwerkaansluiting aan boord.
Bij de bediening valt deze B&O ons wat tegen. De menu’s zijn consistent, duidelijk en vlot, maar een item selecteren of verder graven in de menu’s brengt ons soms in verwarring.
De Beo 4-afstandsbediening helpt daar niet bij. De D-pad wordt in veel menu’s niet gebruikt, zodat je op de minijoystick in het midden van de D-pad aangewezen bent. Voor zowat alle functies moet je in de menu’s duiken; de remote zelf biedt heel weinig toetsen met een directe functie. Aan de andere kant kan je de Beo 4 wel als universele remote gebruiken.
De drie PUC-aansluitingen (Peripheral Unit Control) kunnen elk twee toestellen aansturen. Je sluit er een IR-blaster of IR-jack op aan, doorloopt de ‘wizard’ om je Blu-ray-speler of settopbox aan te sluiten en klaar. Alle apparaten kunnen dan netjes verborgen worden in een kast.
B&O heeft ook een iPad-app, maar die is zo summier dat we hem niet erg nuttig vinden. Het is hoofdzakelijk een software-emulatie van de remote, zij het dan in een grafisch zeer strakke en eenvoudige lay-out.
,
Al van bij de eerste clips merken we dat deze B&O geen alledaagse beeldverwerking gebruikt. De contrasten zijn sterk en de kleurweergave ziet er goed uit, maar het beeld oogt ook bijzonder scherp. Te scherp eigenlijk.
We bekijken de instellingen, selecteren de ‘Film’-beeldpreset en zien daar ook een ‘kijkafstand’-instelling. Die blijkt invloed uit te oefenen op de helderheid van het beeld, maar vooral ook de scherpte. B&O gaat er terecht vanuit dat beelden opgescherpt mogen worden als je verder van de tv vandaan zit, maar het effect is iets te sterk naar onze smaak. We laten de ‘kijkafstand’ zakken naar één meter voor een wat zachter resultaat.
Bij het testen van een paar donkere scènes merken we dat we eigenlijk alle detail zien, zelfs met onze kantoorverlichting aan. Daar zijn de lichtsensor bovenaan het toestel en de nogal uitgesproken beeldverwerking voor verantwoordelijk. Nu is het gebruik van
een lichtsensor niet uniek voor B&O, maar de processing gaat hier wel heel agressief te werk. Het beeld laat regelmatig een gefotoshopte indruk na: overmatig scherp, en met uitgevlakte kleuren en kleurbanden.
Daar is helaas weinig aan te veranderen: je kan enkel de lichtsensor uitschakelen om de processing wat te beperken. Of je van deze beeldstijl houdt moet je zelf uitmaken, maar ons lijkt het een geval van ‘love it or hate it’. Met goed bronmateriaal zoals Blu-ray ziet het beeld er prachtig uit, met DVD en zelfs sommige digitale tv-zenders moet je de beeldverwerking voor lief nemen. We raden daarom aan om naar wat van je favoriete content te kijken in een B&O-winkel voor je tot de aankoop overgaat.
Bij onze gebruikelijke beeldverwerkingstesten scoort de BeoVision 11 uitstekend. Enkel bij de overlay-testen, waarbij er scrollende tekst over het scherm verschijnt zoals bij nieuws-tickers, is er een kam-effect zichtbaar in de tekst.
De metingen bevestigen ook de uitstekende zwartwaarde en het contrast. Het kleurbereik is correct en de grijsschaal uniform. We merken enkel een te hoge gammawaarde, waardoor het beeld zeer donker oogt en wat zwartdetail verliest. In sommige donkere scènes kan je ook de lokale dimming aan het werk zien.
Over de klank moet je je geen zorgen maken. Twee driewegluidsprekers met basreflex, elk aangestuurd door een eigen versterkerkanaal, zorgen voor een prachtige klank en behoorlijk wat volume. Bovendien kan je uitgebreid sleutelen aan het geluid.
Niet verrassend zijn de extra audiovoorzieningen, in de vorm van vijf ‘Power Link’-aansluitingen voor telkens twee B&O-luidsprekers. Perfect voor wie een uitgebreide surroundopstelling wil, want de televisie bevat ook een ingebouwde surroundmodule.
,
De Beovision 11 legt zijn focus duidelijk op beeld en geluid, extra’s zijn minder belangrijk. In de standaard uitvoering is er enkel een DVB-T/C-tuner voorzien. Als optie is er wel een dubbele DVB-S-tuner en een ingebouwde harde schijf beschikbaar.
De mediaspeler is een uitstekende muziekspeler die met al onze testformaten raad weet, inclusief FLAC. Het platform is echter niet zo handig voor de zenuwachtige zapper; hier wordt gezapig van muziek genoten. Vooruit- en achteruitspoelen in een nummer gaat erg traag en zelfs wat onhandig.
Als videospeler komt de B&O minder tot zijn recht. Zo ondersteunt hij geen DivX-bestanden, maar gelukkig wel de ‘open source’ tegenhanger Xvid. Je moet het bovendien zonder ondertitels stellen en MKVbestanden met meerdere audiotracks worden geweigerd. Positief is wel dat hij zowel via USB als DLNA dezelfde prestaties levert.
Sinds kort beschikt B&O ook over Smart TV-functionaliteit. Er werd gekozen voor het Net TV-platform van Philips dat hier bijna integraal terug te vinden is. Dat Videoland ontbreekt vinden we jammer, want daarmee mist het platform een goede video-on-demanddienst.
,
De BeoVision 11 doet de reputatie van B&O als audiospecialist eer aan. Over de toch wel erg uitgesproken beeldverwerking zijn we iets minder enthousiast, maar de basiseigenschappen zijn goed.
Dan rest ons alleen nog de prijs. Dat die stevig is – de vanafprijs start bij 10.260 euro – mag niet verwonderen, maar dat hij uit vijf cijfers bestaat deed ons toch even slikken. Enkel voor de echte fans dus.
