Door Na het monstersucces van de originele The Hangover (2009) waren de verwachtingen hoog gespannen toen The Hangover: Part II (2011) op het grote scherm verscheen. Iets te hoog gespannen misschien, want hoewel ook het tweede deel een niet onaanzienlijk commercieel succes genoemd mag worden, waren de reacties bij de critici toch iets lauwer dan bij het origineel. Voor de makers reden genoeg om het derde deel licht bij te sturen zonder aan de kern van de succesformule te raken. Althans, op het eerste zicht.
,
Wie vreest dat The Hangover: Part III uit een radicaal ander vaatje tapt dan zijn voorgangers, kan dus op beide oren slapen: ook het derde deel brengt onze vierkoppige vriendenclub weer bij elkaar, al valt er dit keer niet meteen iets te vieren. De ‘excentrieke’ Alan (Zach Galifianakis) vertikt al zes maanden om de medicatie te nemen die hem enigszins op de rails moet houden, en dreigt dan ook stevig te ontsporen.
Het blijkt alleszins te veel voor Alans vader, die aan een hartaanval overlijdt na een zoveelste zinloze discussie met z’n inwonende zoon. Tijd om actie te ondernemen en Alan te overtuigen van een opname in een gespecialiseerde omgeving, zo besluiten z’n naasten. En wie kan hem daar beter naartoe begeleiden dan zijn drie beste vrienden Phil (Bradley Cooper), Stu (Ed Helms) en Doug (Justin Bartha)?
,
In tegenstelling tot in de twee vorige Hangovers is deze roadtrip van The Wolf Pack echter geen al te lang leven beschoren. Onze vrienden maken immers al snel onzacht kennis met Marshall, een duister figuur dat op zoek is naar een gemeenschappelijk ‘vriend’: Mister Chow (Ken Jeong), de hyperkinetische Aziatische onverlaat die ook in de twee vorige delen een euh… onuitwisbare indruk naliet.
Die laatste heeft de niet zo vriendelijke Marshall ruim 20 miljoen lichter gemaakt, en nu hoopt Marshall via Alan, Phil en Stu eindelijk de ongrijpbare Chow te vinden terwijl Doug als gijzelaar achterblijft.
,
Dat gegeven verklaart meteen waarom er een andere vibe aan The Hangover III zit dan aan de vorige twee delen. Op het eerste zicht zijn de conceptuele wijzigingen eerder klein tegenover de vorige twee delen – de onvoorspelbaarheid en kinderlijke reacties van Alan zijn nog steeds de spil in het verhaal, en dat werkt prima.
Maar door het criminele element uit te spelen en Mister Chow meer showtime te geven, krijgt de film toch een andere smaak. Chow is namelijk nog gekker dan Alan, maar ook op een andere, meer volwassen (misplaatst woord) manier.
Tel daar aanzienlijk meer grove taal, druggebruik en geweld tegen mens en (vooral) dier bij, en er zit toch een iets harder kantje aan deze The Hangover: Part III dan aan de eerdere episodes. Maar heeft hij ons aan het lachen gekregen? Zeker, een paar keer hardop zelfs, al betekent dat niet dat de houdbaarheidsdatum van de formule nooit komt bovendrijven.
,
The Hangover: Part III is harder, donkerder en grover dan zijn voorgangers, waardoor hij als film aan feel-good gehalte inboet. Maar de chemie en humor die The Hangover-franchise groot maakte schemert nog steeds door, dus wat ons betreft mag je ‘m alsnog op je lijstje met winterfilms zetten.
,
We bekeken The Hangover III op Blu-ray, meer bepaald op een Samsung F8000-televisie en Blu-ray-speler. Daarbij krijgen we haarscherpe beelden te zien met stevige contrasten en heel wat opvallend kleurgebruik. Genoeg om op te vallen, maar zonder in Fear and Loathing in Las Vegas-territorium terecht te komen.
Zoals je mag verwachten met een DTS-HD Master Audio geluidsspoor is ook de audiokwaliteit meer dan oké, al moet je het wel stellen met ‘slechts’ een 5.1-soundtrack.
De extra’s? De gewoonlijke zaken, al vinden we de leuke feature over alle stunts uit de trilogie wel een speciale vermelding waard. En wie maar niet genoeg kan krijgen van Mister Chow, komt ook over hem nog meer te weten bij de extra's.
