Door Afgelopen september lanceerde Sony onder de noemer ‘h.ear’ een nieuwe lijn persoonlijke audio, met als opvallendste kenmerk dat de apparaten in verschillende kleuren beschikbaar zijn die bij elkaar passen.
Zo kun je een hoofdtelefoon aanschaffen in hetzelfde tintje als de bijhorende Walkman, wat mensen die houden van symmetrie en eenvormigheid in hun leven vast appreciëren. Fashionista’s helemaal blij, want naast het klassieke zwart zijn de h.ear-producten beschikbaar in vijf trendy kleuren zoals een felroze (Bordeaux Pink, aldus Sony) en een geelgroen dat in het echt mooier is dan het klinkt.
,
Ook het topmodel, de MDR-100ABN, is beschikbaar in het rijke h.ear-kleurenpalet. Verwar deze Bluetooth-hoofdtelefoon niet met zijn goedkopere broer, de MDR-100AAP – een bekabeld model zonder allerlei elektronica aan boord. Dat is helemaal anders bij de ABN-variant, want naast Bluetooth heeft het ook ruisonderdrukking ingebouwd.
De aanwezigheid van noise-cancelling maakt deze hoofdtelefoon interessant als je op reis gaat met het vliegtuig of veel pendelt met de trein. Geen NC nodig? Met een druk op een knop schakel je het uit, wat de batterij weer spaart. En omdat je op vliegtuigen niet altijd met Bluetooth mag werken (of weer die batterij wil sparen), kun je de MDR-100ABN ook met een meegeleverde kabel aansluiten.
En als we toch over meegeleverde extra’s bezig zijn: Sony bundelt een goede case bij de hoofdtelefoon, mét een hard omhulsel zodat je hoofdtelefoon echt beschermd wordt. De MDR-100ABN kun je compact samen plooien, maar in de etui blijft het toch een vrij groot geheel.
Ten slotte krijg je nog een micro-USB-kabel cadeau, waarmee je de h.ear-hoofdtelefoon kunt opladen met een klassieke smartphonelader of je computer. Kortom, deze Sony is goed uitgerust om mee op reis te gaan.
,
Je mag de MDR-100ABN gerust een strak en trendy ding noemen. Sony ging voor een design dat weliswaar uit verschillende (kunststoffen) onderdelen bestaat, maar toch oogt als een geheel. Knap.
De hoofdtelefoon lijkt voldoende stevig; zo kun je de hoofdband gerust plooien en wringen zonder dat je het gevoel krijgt dat het gaat breken. De afwerking in een matte finish is wel stijlvol maar niet geheel krasongevoelig, althans dat was toch de indruk die we kregen van onze zwarte testunit.
Persoonlijk vind ik de MDR-100ABN wel mooi, maar als ik denk aan de Parrot Zik 3 (met een zeer outspoken design) of Sony’s eigen MDR-1RNC (nominaal honderd euro duurder, in realiteit is de prijskloof kleiner) dan vind ik de materialenkeuze bij die headsets wel net iets meer premiumuitstraling hebben.
De h.ear is zeker niet gebuisd op afwerking en hij voelt zeker niet goedkoop aan, maar wat meer metaal zou hem meer uitstraling geven. Bijvoorbeeld aan de verbindende scharnieren tussen de hoofdband en drivers.
,
De MDR-100ABN is een van die hoofdtelefoons die niet goed weet of hij over dan wel op de oorschelpen past. De oorkussens zijn in elk geval voldoende dik om lang te dragen en zorgen voor een uitstekende isolatie van buitengeluid. Zelfs met de noise-cancelling uitgeschakeld, hoor je weinig van je omgeving.
Wel een merkwaardig gegeven is dat de oorkussens niet geheel luchtdicht zijn, waardoor je bij felle hoofdbewegingen lucht hoort ontsnappen uit de kussens met een lichtjes piepende klank. Het is niet echt een probleem – tenzij je graag wil headbangen terwijl je muziek beluistert – maar wel een fenomeen dat we nog niet vaak tegenkwamen.
De h.ear-hoofdtelefoon blijft rotsvast op je hoofd zitten, dat vinden we belangrijker. Qua spankracht duwt de MDR-100ABN wat harder op je oren, maar door de gelijkmatige belasting via de oorkussens en degelijke wattering aan de hoofdband heb je daar weinig last van. Het is typisch aan een koptelefoon bedoeld voor mobiel en reisgebruik dat hij wat meer aandrukt, kwestie van voldoende passieve isolatie te bieden. Een zekere mate van oorbroei is aanwezig maar onvermijdelijk.
Ook het gewicht van 290 gram draagt bij aan het comfortgevoel. De MDR-100ABN is daarmee zeker niet de zwaarste op de markt, al weegt hij significant meer dan Bose’s QuietComfort 25 – maar die heeft dan weer geen draadloze aansluiting.
,
Sony houd van zijn eigen ding te doen. De MDR-100ABN ondersteunt dus de LDAC-codec om muziek aan een hogere kwaliteit over Bluetooth te sturen. Leuk als je deze hoofdtelefoon combineert met de h.ear-Walkman, maar omdat verder niemand buiten Sony LDAC gebruikt is het ook goed dat de koptelefoon niet beperkt is tot het SBC-codec.
Ook AAC en aptX worden ondersteund, waardoor je zowel op iPhones als Android-toestellen op een beter geluid kunt rekenen. In alle gevallen gaat het om lossy codecs, dus raden we je wel aan om met lossless bronbestanden te werken om een destructieve dubbele losse codering te vermijden.
,
Misschien is het wel omdat Sony een aparte lijn extra bass-hoofdtelefoons uitbrengt, dat deze h.ear niet zo uitgesproken mikt op bassheads. Vergeleken met pakweg de Zik 3 duikt hij niet zo diep, wat je goed hoort bij een track als ‘Spoons’ van Mali Music (een projectje van Damon Albarn dat een vast plekje in de testplaylist heeft veroverd).
Moet ook niet, want als je pakweg uren naar muziek wil luisteren op een transatlantische vlucht wil je geen vermoeiende luisterervaring. Wellicht daarom dat de Sony de extremen vermijdt – ook aan de bovenkant zwakt hij wat af – en zich relatief op de vlakte houdt. Met behoudt van het nodige detail weliswaar, het is niet dat er sluier over de klank ligt.
Het is een eigenschap dat deze Sony-koptelefoon compatibel maakt met heel wat muziek en hem ook geschikt maakt als headset bij het bekijken van films. Als ik de MDR-100ABN gebruik om een aflevering van 'Jessica Jones' via Netflix te bekijken, zijn er verschillende scenes waarbij geluiden in de achtergrond toch goed waarneembaar zijn.
Eigen aan een gesloten hoofdtelefoon zoals deze is dat je wel eerder een intimistische, in-je-hoofd-luisterervaring krijgt, in plaats van een ruime klank met veel ‘lucht’. Maar dat is een eigenschap, geen kritiek.
,
De MDR-100ABN moet zich meten met heel wat Bluetooth-hoofdtelefoons aan gelijkaardige prijspunten. De uitstekende ruisonderdrukking is zeker een plus ten opzichte van de concurrentie, net zoals het draagcomfort en de prima autonomie. Dat je oren warmer worden is de prijs die je betaald voor een goede afdichting van omgevingsgeluid.
Als je niet houdt van oorkussens die effectief op je oorschelpen rusten, is dat een bijkomende reden om toch een ander model te zoeken die meer over de oren past. Maar omdat iedereen andere oren heeft, is dat iets heel afhankelijk van je fysiologie.
De MDR-100ABN is klankmatig vooral heel vriendelijk getuned. Niet altijd spannend of meeslepend, maar wel aangenaam voor een lange luistersessie. Als je trein weer eens vertraagd is, bijvoorbeeld.
