Door Het duurde eventjes – wat zeggen we: een vol decennium – voordat cineasten eindelijk de durf hadden om het schabouwelijke etnische conflict in Rwanda onder de loep te nemen. Halfweg deze eeuw kwamen ze vervolgens relatief snel na elkaar: eerst het ontroerende Hotel Rwanda, een klein jaar later gevolgd door deze prent van Michael Caton Jones. Nu is die Schotse cineast niet meteen iemand die alles wat hij aanraakt in goud verandert (hij zat achter het roer bij zowel het succulente Scandal als bij het deplorabele Basic Instinct 2), maar bij deze Shooting Dogs levert hij werk af dat zijn loodzware onderwerp (de genocide van een miljoen mensen uit de Tutsistam, anno 1994) geen oneer aandoet.
De film gaat over een Britse priester (John Hurt) die Tutsivluchtelingen in zijn kerk toelaat, maar dan voor een zwaar dilemma staat: blijft hij bij hen, op gevaar van eigen leven, of rent hij veilig weg met de terugwijkende VN-vredestroepen? Shooting Dogs is een confronterende film, maar niet omdat hij het kwaad in de ogen kijkt: Caton Jones’ camera maakt in plaats daarvan een halve draai achteruit, naar een wereld die het allemaal zag gebeuren en wegkeek.
Woensdag 6 juli, Canvas, 20u45
