Review: AKG K935

Draadloze hoofdtelefoons voor de huiskamer zijn meestal niet meteen esthetische hoogstandjes, maar deze K935 is duidelijk een uitzondering op die regel.

In zijn hagelwitte outfit komt de AKG uitgesproken vlot en modieus aan de start, en datzelfde geldt voor het meegeleverde zend- en laadstation dat in precies hetzelfde kleurtje is uitgevoerd. Het geheel doet Apple-achtig aan en ziet er ondanks het kwistige gebruik van kunststof gewoon goed uit.

Het zend- en laadstation is trouwens om meer dan één reden opvallend. In de eerste plaats door de constructie, die haast smeekt om een plaatsje aan de muur.

Alle aansluitingen zitten in een diepere uitsparing verstopt en zijn bovendien zijwaarts gericht, terwijl twee gaatjes op de achterkant het makkelijk maken om de unit te bevestigen. De zachte voetjes op de onderzijde zorgen er bovendien voor dat alles mooi rechtop tegen de muur rust.

Zie je het om één of andere reden toch niet zitten om het zend- en laadstation te bevestigen tegen een wand, dan kan je het eventueel ook rechtop op een tafeltje zetten, steunend tegen een achterliggende muur. Het is geen methode die de fabrikant specifiek aanbeveelt maar ze maakt het wel kinderlijk eenvoudig om de kabels te verbergen, waardoor de opstelling er aan het eind van de rit verrassend netjes uitziet.

,

Wanneer we de aansluitingen van naderbij bekijken, valt meteen op dat AKG niet opteert voor een klassieke connector op de meegeleverde stroomadapter (5V, 0.25A) maar voor een mini-USB connector.

Dat opent in principe nogal wat mogelijkheden, aangezien meer en meer apparatuur in de huiskamer een USB-aansluiting heeft die als voeding voor andere toestellen – weliswaar met erg beperkte 'stroombehoeften' – gebruikt kan worden. 

Maar opgelet: de 'in principe' in de vorige zin staat er met een reden. AKG geeft in de handleiding immers aan dat het laad- en zendstation alleen gebruikt mag worden in combinatie met de meegeleverde lader. 
 

Eveneens opvallend is dat er alleen analoge audio-ingangen aanwezig zijn: één keer op RCA, één keer in 3,5mm-formaat. Daardoor is de K935 aanzienlijk minder flexibel dan de (gevoelig duurdere) Sennheiser RS220, maar belooft hij ook veel eenvoudiger te zijn in gebruik. Er hoeft namelijk geen ingang geselecteerd te worden of iets dergelijks; aanzetten en luisteren is de boodschap.

Tot slot is er ook nog een schakelaar aanwezig waarmee het inkomend signaal ofwel met 10 dB verzwakt kan worden, ofwel onveranderd doorgegeven wordt. Een handige feature, aangezien daardoor een ruime waaier toestellen gecombineerd kan worden met deze AKG – van smartphones en tablets (0 dB) tot heuse XL-tv's of stereoversterkers (-10 dB).

Op de voorzijde gaat het er nog minimalistischer aan toe: er is een diepe uitsparing waarin de behuizingen van de hoofdtelefoon precies passen, een grote centrale drukknop en een LED-indicator die groen oplicht – vast brandend wanneer de hoofdtelefoon actief is, knipperend wanneer de hoofdtelefoon herladen wordt.

,

Wanneer we zeggen dat de K935 eenvoudig is in gebruik, dan bedoelen we ook echt eenvoudig. Zelfs de grootste technofoob zal bijzonder weinig moeite moeten doen om maatjes te worden met deze set.

Zo legt onze testset meteen een verbinding met de hoofdtelefoon wanneer we de centrale drukknop op het laad-zendstation even indrukken en de hoofdtelefoon inschakelen. Dit hoef je natuurlijk alleen te doen wanneer je de hoofdtelefoon voor het eerst gebruikt, daarna weten de twee elkaar automatisch te vinden wanneer je de hoofdtelefoon inschakelt.

Dat laatste gebeurt met een kleine druktoets op de hoofdtelefoon, die licht verzonken is verstopt aan de onderkant van de linkerbehuizing. Daardoor wordt ze niet ingedrukt wanneer de hoofdtelefoon in het laadstation zit, maar dat maakt ze ook iets moeilijker bedienbaar: je duwt ze eerder in met het tipje van je vinger dan met de vlakke kant ervan.
 

De volumetoetsen zitten op de zijkant van de linkerbehuizing – vreemd genoeg aan de achterzijde – iets wat vooral door linkshandigen gewaardeerd zal worden. Voor een rechtshandige vraagt het – afhankelijk van je motoriek – misschien een beetje aanpassingstijd, maar aangezien de toetsen makkelijk op de tast herkenbaar zijn en zich eenvoudig laten bedienen, vinden we dat niet meteen een minpunt 

Tot slot geven we nog mee dat een klein indicatielampje in de linkerbehuizing aangeeft aan of er een stabiele link met het laadzendstation is. De kleine afmetingen en beperkte sterkte ervan zorgen er gelukkig voor dat het nooit storend werkt, zelfs wanneer je deze AKG in een donkere thuisbioscoop gebruikt.

,

De hoofdtelefoon – een over-ear model – maakt gebruik van een klassieke gesloten constructie.

Hij zit uitermate comfortabel op het hoofd. Niet alleen vallen de zachte velours oorkussens royaal om de oren heen, er zijn ook nergens vervelende drukpunten voelbaar – iets wat mede op het konto van het vrij lage gewicht (250 gram gebruiksklaar) geschreven mag worden. Daarnaast zorgt het velours er ook voor dat je veel minder last ondervindt van opgewarmde oren dan bij gesloten hoofdtelefoons die (simili)leder gebruiken voor de oorkussens.

Bovendien hoef je niet om te kijken naar de maat van de hoofdband, want net als bij heel wat andere hoofdtelefoons uit de AKG-stal wordt er gebruik gemaakt van een zelfstellende hoofdband die zich automatisch aanpast aan de afmetingen en vorm van je hoofd.

Een volle batterij is volgens de fabrikant goed voor zo'n achttal uurtjes draadloos luisterplezier, wat ruim voldoende is voor thuisgebruik. Bovendien is ook het opladen van de batterij kinderspel: draai de roteerbare oorcups naar binnen toe, duw de K935 in het laadstation (magneetjes houden de K935 op zijn plaats) en de elektronica regelt de rest. 

Je mag dus al behoorlijk slordig of vergeetachtig omspringen met de hoofdtelefoon vooraleer een lege batterij roet in het eten strooit.
 

Daarnaast geniet je natuurlijk ook meer bewegingsvrijheid dan bij een klassieke, bekabelde hoofdtelefoon. AKG geeft in de specificaties aan dat de zender en hoofdtelefoon elkaar weten te vinden binnen een straal van dertig meter, maar die inschatting blijkt in de praktijk iets te optimistisch.

Een meter of twintig is bij onze test haalbaar in huis, maar in sommige specifieke gevallen treden er na een tiental meter al haperingen op in het geluid. Muren en hoogteverschillen blijken daarbij de voornaamste boosdoeners, waardoor het minder evident wordt om de zender bijvoorbeeld naast de tv te zetten en de hoofdtelefoon een verdieping hoger of lager te gebruiken in de leeshoek.

Geen dealbreaker in de meeste gebruiksscenario's, maar onze oude Philips SBC-HD1500U – die net als deze AKG gebruikmaakt van lossless digitale transmissie via de 2,4 Ghz-band – laat zien dat het toch aanzienlijk beter kan in precies dezelfde omstandigheden.

Bovendien zorgt de digitale zendtechnologie ervoor dat er geen ruis op de draadloze verbinding kan komen: je hoort ofwel geluid (normale omstandigheden), ofwel haperend geluid (op de rand van het zendbereik) ofwel helemaal niets (buiten het zendbereik).

Hoor je toch ruis, dan ga je dus best op zoek naar een andere potentiële boosdoener. Het uitgangsniveau van de audiobron zouden we in zo'n geval als hoofdverdachte zien.

,

Tijd voor het voornaamste deel van de test: klinkt de AKG K935 even goed als hij er uitziet? Om daar alvast kort op te antwoorden: hij klinkt verrassend volwassen, en niet alleen met films en games. In tegendeel, vooral met muziek deed de K935 ons vreemd opkijken.

Toegegeven, die verbazing kan je deels aan ons lagere verwachtingspatroon toeschrijven – we hebben al aanzienlijk duurdere draadloze sets gehoord waar we niet echt dol op waren. Maar het zegt vooral veel over de kwaliteiten van deze set.

Met onze Meier Audio StageDAC als bron, krijgen we een rijk maar helder geluid te horen, waarbij de goede imaging en dito detailweergave meteen in positieve zin opvallen. De tonale balans is niet honderd procent neutraal, maar blijkt wel bijzonder vakkundig gekozen met het oog op all-round gebruik. Deze AKG lijkt heel wat muziek immers te flatteren door sommige aspecten net wat romantischer of verdraagzamer voor te stellen dan de opname eigenlijk dicteert, zonder erin te overdrijven.

Zo wordt het laagbereik net wat dikker en soepeler neergezet dan we gewend zijn van een hifihoofdtelefoon – wat voller en ronder – maar zonder dat het overdone wordt. En minstens even belangrijk: zonder dat het andere frequentiegebieden rechtstreeks beïnvloedt. Dat laatste hebben we al anders gehoord, niet alleen bij draadloze hoofdtelefoons.

Die slimme afstelling zorgt ervoor dat je op de gewenste momenten – Temples of Boom van Cypress Hill is een geschikt voorbeeld – een stevige maar redelijk gecontroleerde bas te horen krijgt, terwijl er ook bij special effects in films aardig wat actie hoorbaar is in het laag. Maar op momenten dat een al te stevig benadrukte bas de pret alleen maar zou verstoren – bijvoorbeeld bij songs met een gevoelige stem, minimalistische arrangementen en ga zo maar door – treedt hij ook niet onbedoeld op het voorplan.

Het mid klinkt lekker helder en natuurlijk, zonder dat er een opvallende kleuring in zit – iets wat opvalt bij zowel ons filmfragment uit Training Day als tijdens een avondje voetbal kijken op tv. En ook in het hoog horen we opnieuw een aangename helderheid, zonder dat het meteen naar het agressieve begint te neigen.
 

Integendeel, wat je te horen krijgt blijft steeds aardig dicht bij het originele brongeluid aanleunen, wat aangeeft dat je deze AKG K935 wel degelijke hifi-ambities mag toedichten. Hij klinkt alleszins veel natuurgetrouwer dan je van een modieuze, draadloze hoofdtelefoon van 200 euro verwacht.

Kritiekpunten? Alleen op enkele kleinere details, punten die we normaal alleen bij meer audiofiele concepten het vermelden waard vinden. Zo merken we bijvoorbeeld dat het klankkarakter van de K935 bij momenten een tikje aan de ingetoomde en zachte kant is, met name in het (mid)hoog. Niet steriel, maar eerder een gevoel dat zegt "laat je nu eens honderd procent gaan in plaats van negentig procent". 

Ook qua transparantie valt er nog wat winst te boeken, terwijl de ruimtelijkheid eveneens beter kan – de dubbel zo dure Sennheiser RS220 doet het duidelijk beter op die vlakken. Belangrijker is echter dat die zaken pas beginnen op te vallen wanneer je de K935 rechtstreeks gaat vergelijken met andere sets, die dan nog steevast duurder zijn of gewoon aan een kabel hangen.

,

Die laatste zin geeft eigenlijk al aan wat we van de AKG K935 vinden: het is een meer dan geslaagde draadloze hoofdtelefoon die heel wat troeven in huis heeft, zowel op klankmatig als praktisch vlak.

Het slimme laadstation ziet er goed uit en is een toonbeeld van eenvoud, dat dankzij de verschillende montagemogelijkheden makkelijk in je interieur verborgen kan worden. Bovendien is de installatie en ingebruikname eenvoudig, een uitspraak die eveneens opgaat voor het bedienings- en laadgemak. Tel daar nog bij dat ook het draagcomfort op een hoog niveau staat, en met de basis zit het goed.

En misschien nog het belangrijkst: de AKG K935 klinkt ook erg overtuigend. Films en games zet hij met autoriteit neer en ook aan volume is er geen gebrek. Maar de K935 kan ook een aardig stukje muziek laten horen, waarbij hij verrassend natuurlijk voor de dag komt. Dat kan van weinig draadloze sets in dit prijssegment gezegd worden.

Minpuntjes? Het design in glimmend wit-zwart plastic en de nogal aparte plaatsing van de bedieningstoetsen zal niet iedereen aanspreken – met name de aan/uit-knop moet handiger kunnen. Daarnaast brengt het minimalistische concept even minimalistische aansluitmogelijkheden met zich mee, terwijl we van het zend- en ontvangstbereik ook iets meer hadden verwacht.

Niet dat dat laatste onmisbaar is, maar het had het potentiële inzetgebied van deze set gewoon nog groter gemaakt. Maar verder heeft AKG zijn zaakjes echt prima voor elkaar bij de K935.

Aangezien ook de prijs-kwaliteitverhouding er erg overtuigend uitziet, kunnen we de AKG K935 dan ook een regelrechte aanrader noemen voor wie een uiterst genietbare hoofdtelefoon wil zonder kabel.