Door Hoofdtelefoonliefhebbers durven Bose wel eens te negeren als zij op jacht gaan naar een nieuwe set. Maar in het geval van de nieuwe SoundLink Around-ear II zouden ze dan wel een goede draadloze hoofdtelefoon kunnen mislopen.
Als we één kritiek hebben op het marketingbeleid van Bose, dan is het wel dat het bedrijf verzot is op overdreven lange productnamen. Officieel heet de koptelefoon die we hier bespreken de ‘Bose AE2 SoundLink Around-ear wireless headphones II’. Uitstekende nieuws voor iedere broodschrijver die per woord wordt betaald, maar we gaan toch die epische modelnaam laten voor wat het is en enkel spreken over de ‘AE2 SoundLink’. Wel goed om weten is dat we de Around-ear-versie bekeken. Er is ook een iets goedkopere On-ear-editie.
Het is natuurlijk geen toeval dat we beginnen met een steek richting de marketingafdeling van Bose; het merk staat vaak aangeschreven als een plek waar de marketeers het heft in handen hebben, niet de ingenieurs. Gegeven dat het bedrijf opgericht werd door een professor aan het prestigieuze MIT – jawel, Dr. Bose himself– ergens wel gek. (Voor de liefhebbers van trivia: na het overlijden van Amar Bose kreeg het Massachusetts Institute of Technology de meerderheid van de aandelen van Bose in handen). Door dat imago vergeet je wel eens dat Bose op bepaalde vlakken toch wel goede producten produceert. Hoofdtelefoons bijvoorbeeld, zijn een segment waarin het Amerikaanse bedrijf sterk is – en niet enkel vanwege het ruime marketingbudget. Maar genoeg achtergrond; hoe zit het met de AE2 SoundLink?
,
Bose heeft een aardige reputatie op vlak van noise-cancelling, maar daar draait het niet om bij de AE2 SoundLink. Dit is een pure Bluetooth-hoofdtelefoon, primair bedoeld voor mobiel gebruik. Er is natuurlijk niemand die je belet als je hem op kantoor wil gebruiken met een computer als bron. Tijdens het testen hebben we hem zelfs vaker zo ingezet, met een iMac 2013 als platform voor eigen ALAC’s en streaming audio via Deezer en Qobuz.
Er is namelijk een heel goede reden waarom je de AE2 zowel mobiel als in een werkomgeving zou willen gebruiken: deze hoofdtelefoon is zeer licht en comfortabel. Met zijn gewicht van net geen 150 gram is hij heel wat lichter dan de 330 gram van de Sony MDR-1ABT die we recent bekeken, de 313 gram van de Sennheiser Urbanite Wireless die we momenteel ook in de test hebben, of de 260 gram van de topseller Beats Studio Wireless. Hoewel we bij de Sony en Sennheiser helemaal niet het gevoel hadden veel gewicht mee te torsen, is de Bose in vergelijking toch een zeer merkbaar lichtere koptelefoon. In combinatie met de zachte oorkussens (die ondanks de naam Around-ear onze redelijke grote oren niet kon omhullen) en net goede spankracht leidt er toe dat je ze uren op je hoofd kan houden. Misschien dat het beetje oorbroei je zal aanzetten om de AE2 SoundLink af en toe af te nemen – maar niet vaak.
,
Bij een Bluetooth-hoofdtelefoon zit je onvermijdelijk met een accu en soms is het een lastig proces om te koppelen met een mobiel toestel. Doorgaans moet je bij een nieuwe draadloze koptelefoon daarom even in de handleiding duiken om te ontdekken wat een bepaalde pinkende led juist wil zeggen en welke knoppencombinatie je moet indrukken. Niet zo bij deze Bose. Zet hem aan en een lichtjes onnatuurlijke vrouwenstem zal je vertellen hoeveel percent de batterij opgeladen is en dat de AE2 klaar staat om te pairen.
Aangezien de koptelefoon meteen in ontdekbare pairingmodus staat, hoef je slechts op je smartphone, tablet of pc in de Bluetooth-instellingen op de Bose te klikken. Dezelfde vrouwenstem zal je informeren als de koppeling tot stand is gekomen – en spreekt daarbij zelfs de naam van je pc of type van mobiel toestel uit. Qua gebruikersvriendelijkheid kan het niet beter. We missen nauwelijks de NFC-chip die nagenoeg elke andere Bluetooth-hoofdtelefoon wél heeft.
(Bose heeft ons inmiddels laten weten dat de hoofdtelefoon wél een NFC-chip bevat, maar dat deze niet is aangeduid met het NFC-logo, zoals gebruikelijk. Dit logo is nodig omdat je dan weet waar je de chip van je telefoon tegen moet tikken. Bose legt de locatie van de NFC-chip echter uit in de handleiding.)
,
Als je via Bluetooth muziek naar de Bose-hoofdtelefoon stuurt, komt er ook nog een stuk signaalprocessing aan te pas. Iets dat Bose Active EQ noemt. Je kan de EA2 SoundLink ook met een meegeleverde kabel gebruiken, wat handig is als de accu tijdens een lange reis na circa 15 uur leeg blijkt te zijn. Op dat moment is Active EQ niet actief, wat toch een andere klank oplevert.
Als je deze hoofdtelefoon bezit, is het wel een leuk experiment om tussen Bluetooth en kabel te wisselen. In realiteit gaat iedereen natuurlijk met Bluetooth werken, want anders zou je gewoon een goedkoper bekabeld model kopen.
‘Lonesome Street’ van het recente Blur-album ‘The Magic Whip’ is een leuke track om op de Bose te beluisteren, want zowel de wat ijle stem van Damon Albarn als het aanstekelijke ritme worden goed neergezet. Tegelijkertijd worden de gitaarlijn en een aantal effectjes wat naar de achtergrond geduwd. De track ‘Ghost Ship’ op hetzelfde album heeft dikke reggae-roots, en ook dat klinkt heel vet en stroperig. Het zal ook niet verbazen dat ‘Experimental Radio 2’ van Blue Note-ster Robert Glasper met een enorme loungegevoel op je afkomt in deze hoofdtelefoon. Maar soms neigen de bassen naar het overvette. Liefhebbers van extreme detail haken dan af, maar we vermoeden dat heel wat mensen dit geluid net leuk vinden.
Wat we eerder zouden afraden, is iets als het Piano Concerto N°5, Op. 73 Rondo: Allegro (Emperor Concerto) van Beethoven op de AE2 SoundLink te beluisteren. De DSP-keuzes die er gemaakt worden, nemen toch wat energie en ruimtelijkheid weg.
,
De AE2 SoundLink Around Ear II – nu schrijven we het toch voluit! – kan je niet een goedkope hoofdtelefoon noemen, maar is vergeleken met heel wat directe concurrenten redelijk geprijsd. En dat is toch mooi meegenomen, want deze Bose is bovendien ook een goede hoofdtelefoon voor iedereen die comfort een zeer belangrijk gegeven vindt. Klankmatig blijft het wel wat een Bose, maar dat is een keuze. De goed onderbouwde baslaag en nadruk op stemfrequenties doet bijvoorbeeld klassieke muziek maar flauw overkomen, maar is best ok voor popmuziek, hip-hop en zelfs jazz.
