Door Ja, je hebt hem ongetwijfeld al enkele tientallen keren gezien, en de bombast en stoerejongensheroïek zijn na bijna dertig jaar een beetje belegen. Maar probeer je Top Gun voor te stellen in het tijdperk waarin hij in de zalen kwam, en je hebt een prent die – zeker in technisch opzicht – potten gebroken heeft.
Vooral de luchtgevechten zijn onwaarschijnlijk: regisseur Tony Scott, die net als acteurs Tom Cruise en Val Kilmer doorbrak met Top Gun, vertaalde op een solide manier de 360-gradenwereld waarin straaljagerpiloten leven naar het tweedimensionale veld van een bioscoop- of televisiescherm, zonder dat de kijker al te gedesoriënteerd geraakt.
Tijdens de scènes aan de grond zul je dan weer niét te snel je weg verliezen, want die komen zo uit het Hollywood-receptenboek: jonge durver (Tom Cruise, amper 24 toen hij deze film draaide) stapt in de voetsporen van zijn legendarische vader, gaat naar een eliteschool voor Navy-gevechtspiloten, en valt voor de charmes van een van zijn instructrices (Kelly McGillis). En speelt potjes beachvolleybal, toert – zonder helm – rond met zijn motor, en heeft de naamplaatjes van zijn boven Vietnam vermiste vader altijd bij zich.
Kortom: aan de grond stapelen de clichés zichzelf snel op, maar Scotts vaardige regie houdt het wel interessant in de lucht.
Woensdag 28 augustus op VTM om 21u25
