Door Het is dringen geblazen in het topsegment van de hoofdtelefoonmarkt. Zowat elke zichzelf respecterende hoofdtelefoonfabrikant heeft de laatste jaren een hoofd- telefoon uitgebracht die in deze nichemarkt naar de gunst van de veeleisende muziekliefhebber dingt.
Grado Labs is in dat opzicht duidelijk niet aan zijn proefstuk toe. Het familiebedrijf uit het Amerikaanse Brooklyn heeft een overduidelijke voorliefde voor hoofdtelefoons die de ‘connaisseurs’ in het vizier nemen, en niet de massamarkt waar een hoofdtelefoon van 100 euro vaak al als (te) duur wordt bestempeld. Want bij die prijs begint het Grado-aanbod pas.
Grado houdt er bovendien een erg herkenbare huisstijl op na: een klassieke vormgeving gekoppeld aan een directe, heldere en open sound. Die kenmerken komen dan ook terug bij alle Grado hoofdtelefoons in het huidige aanbod, van de 99 euro dure SR60i gaat tot de 1.999 euro dure PS1000.
,
Die rechtlijnige aanpak zorgde in het recente verleden al voor enkele pareltjes, zoals de GS1000i en PS1000. Meer nog, de baanbrekende PS1000 durven we zelfs een van de allerbeste hoofdtelefoons noemen die je voor om het even welk bedrag kan kopen.
Helaas is de aanschaf van dergelijke ‘statement producten’ niet voor iedereen haalbaar. Maar geen nood: high-end audiofabrikanten houden er de goede gewoonte op na om nadien ook voor vriendelijker geprijsde broertjes en zusjes te zorgen die profiteren van de ervaringen die ze opdeden met hun absolute topmodel.
En precies dat kunstje voert Grado nu op met de nieuwe PS500. Net zoals de PS1000 maakt de nieuwkomer bijvoorbeeld gebruik van een ‘sandwichcombinatie’ van mahoniehout en aluminium voor de behuizingen, een constructie die bij Grado exclusief aan de Professional Series (vandaar de PS in de naam) voorbehouden is.
Aan de buitenkant zie je dat overigens niet: het hout zit aan de binnenkant van de cup; van buitenaf is alleen het aluminium zichtbaar is en de coating die er overheen zit. Bij de PS500 vallen de behuizingen echter wel een stuk compacter en dunner uit, terwijl ook de buitenlaag wat eenvoudiger is uitgevoerd.
Voor de verdere opbouw van de PS500 bleef Grado trouw aan het intussen bekende recept van het huis: een open constructie met geventileerde diafragma’s en dynamische drivers, die aangedreven worden door neodymium magneten. En net zoals bij de andere modellen in het aanbod is Grado bijzonder zuinig met het vrijgeven van technische specificaties: op papier zien we alleen een verschil in het frequentiebereik tegenover z’n grote broer.
Dat zou bij de PS500 een gebied dekken van 14 Hz tot 29 kHz. Een meer dan respectabele waarde, maar minder tot de verbeelding sprekend dan de 5 Hz tot 50 kHz die de fabrikant opgeeft voor het topmodel.
De impedantie (32 ohm) en gevoeligheid (98 dB) zijn gelijk aan die van andere Grado-hoofdtelefoons, zodat de PS500 makkelijk aan te sturen is voor je versterker. Ook de dikke, weinig flexibele Y-kabel die uitloopt op een 6,3 millimeter plug komt ons bekend voor. Hou er trouwens rekening mee dat deze kabel maar 175 centimeter lang is. Wie wat verder van zijn hifiset af zit, doet er dus goed aan om een verlengkabel in huis te halen.
,
De PS500 wordt op het hoofd gehouden door een met leer overtrokken hoofdband, met traploze verstelmogelijkheden en oorkussens uit foam – opnieuw niets nieuws voor wie Grado een beetje kent.
In tegenstelling tot de jumbo-oorkussens van de PS1000 en GS1000i, omsluiten de oorkussens van de PS500 de oren echter maar net. Ze laten ook niet veel ruimte voor je oorschelpen, waardoor het aanvoelt alsof de hoofdtelefoon eerder op dan over je oorschelpen rust.
Aanvankelijk een minder prettig gevoel, maar na een gewenningsperiode van enkele dagen – en wat meer aandacht bij het positioneren van de oorkussens – niet echt storend. Een uurtje onafgebroken luisteren leverde alleszins geen pijntjes op, al blijven de oorkussens wel voelbaar voor de oren.
Dankzij het opvallend lage gewicht (230 gram) is de PS500 wel een stuk minder ‘aanwezig’ op het hoofd dan de haast dubbel zo zware PS1000. De uitgekiende spankracht die de hoofdband op het hoofd zet, zorgt er ook voor dat de PS500 een stuk beter op z’n plaats blijft zitten wanneer je je bijvoorbeeld even voorover buigt.
,
We zetten de PS500 een tweetal weken aan het werk in onze vaste testopstelling, waarbij een Lehmann Audio Black Cube Linear hoofdtelefoonversterker de Grado mag aansturen. Aftrappen doen we met wat oudere nummers uit onze jazz- en soulcollectie.
Tijdloze muziek, maar de PS500 maakt al snel duidelijk dat de geluidskwaliteit van de moderne re-releases ervan enorm uiteenloopt. De verleidelijke stem van de onlangs overleden Etta James in ‘At last’ wordt bijvoorbeeld breed, glashelder en opvallend open neergezet. De PS500 neemt je haast mee ‘in’ deze gouwe ouwe.
Hij lijkt daarbij geen warmte toe te voegen, maar zet het nummer zeker ook niet kil of analytisch neer. Met andere woorden: hij windt er geen doekjes om.
Dat daar niet alleen voordelen aan vast zitten, merken we wanneer we een een platgemixte Nat King Cole-verzamelaar in het loopwerk van onze cd-speler steken. De PS500 laat perfect horen waar het misgelopen is bij deze schijf, tot op het punt waarop het echt ongenietbaar wordt.
Deze Grado lijkt de muziek dus in de eerste plaats door te geven, zonder er een eigen interpretatie aan te geven. Maar ook met nieuwere muziek weet de PS500 te verbazen met z’n snelle en immens gedetailleerde weergave, die nog sterker in de verf wordt gezet door het superdirecte karakter van deze hoofdtelefoon.
Daardoor gaat deze Grado even vlot om met de minimalistische deuntjes van Agnes Obel als met songs van Morphine of Mano Negra, waarbij de natuurlijke weergave telkens weer (on)opvallend is. Elk detail en elke kleine nuance lijkt blootgelegd te worden, zonder dat het vermoeiend of geforceerd klinkt.
Met muziek die het moet hebben van een beukende bas merk je natuurlijk wel dat er beperkingen zijn op het vlak van basimpact en slam. Anderzijds stelt de PS500 daar wel een diepe en erg gecontroleerde laagweergave tegenover. Ook de complete afwezigheid van isolatie is overigens opvallend, maar dat geldt voor iedere Grado.
,
Het mag duidelijk zijn: de nieuwe PS500 leunt klankmatig dichter aan bij de PS1000 dan om het even welke andere Grado die we al gehoord hebben. Hij weet dan ook een groot stuk van de magie te vatten waaraan de PS1000 zijn ‘status aparte’ ontleent.
De evenknie van die laatste is hij niet helemaal, maar dankzij z’n aanzienlijk lagere prijs lijkt de PS500 wel een betere deal. In die optiek zou je dit eigenlijk een koopje kunnen noemen…
